داستان دهم از کتاب داستان راستان  

                             امام باقر ، محمد ابن علی ابن الحسین علیه السلام ، لقبش باقر است . باقر یعنی شکافنده .                                            

به آن حضرت "باقر العلوم" می گفتند یعنی "شکافنده دانش ها"

مردی مسیحی به صورت سخریه و استهزاء کلمه باقر را تصحیف کرد به کلمه "بقر" یعنی گاو، به آن حضرت گفت " انت بقر"

امام بدون آن که از خود ناراحتی نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند ، با کمال سادگی گفت :

" نه ، من بقر نیستم ، باقرم"

مسیحی : تو پسر زنی هستی که آشپز بود .

امام : شغلش این بود ، عار و ننگی محسوب نمی شود .

- مادرت سیاه و بی شرم و بدزبان بود .

- اگر این نسبتها که به مادرم می دهی راست است که خداوند او را بیامرزد و از گناهش بگذرد ،

و اگر دروغ است از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی .

مشاهده این همه حلم از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد ،

کافی بود که انقلابی در روحیه مرد مسیحی ایجاد نماید و او را به سوی اسلام بکشاند .